"Ik tilde zelfs de kinderen op die veel groter waren dan ik."

  

Vanaf dat ik een klein kind was had ik al veel aandacht voor anderen en wilde ik iedereen verzorgen. Als kleuter hield ik er dan ook erg van om andere kinderen op te tillen. Letterlijk ze een eindje op weg helpen zie ik nu.  Later werd dit een grote nieuwsgierigheid naar wat mensen beweegt, wanneer iemand gelukkig is en wat dit leven ons te geven heeft.

​

Vroeger stelde ik mijn moeder regelmatig de vraag: waar komen wij als mensen vandaan? Waar is het begonnen? Waren we er opeens? En waarom zijn we er? Dat hier geen eenduidige antwoorden op waren, gaf me een onbestemd gevoel, ik besloot er achter te gaan komen. 

​

Mijn zoektocht begon.

​

Het hoofd - Psychologie

Dit begon met de studie over de mens,  Psychologie. Hoe werkt de mens? En hoe kunnen we gelukkig leven, vooral in werk, want tja daar blijken de meeste mensen een heel groot deel van hun leven te zijn.

​

Het hart - Theater

Na de theorie verlangde ik ernaar om het leven ten volste te ervaren en mijn eigen kern te ontdekken. Daarom mijn stap naar de theaterschool. Spelend ontdekken wat het leven inhoudt voor mij, hoe het is om totaal levend te zijn. Mijn eigen grenzen opzoeken en verleggen en zo mezelf echt leren kennen en mijn levensvreugde kunnen voelen.

​

De verbinding - Yoga

Na dit avontuur stopte mijn zoektocht niet. De verbinding moest nog gemaakt worden tussen hoofd en hart. En toen kwam yoga op mijn pad, wat letterlijk verbinding bleek te betekenen. De ingang om mijn gevoel te verbinden met mijn denken was een openbaring. Wat een krachtige werking. Ik zocht al een tijd naar samensmelting en in yoga vond ik dit.

​

Dus weer terug naar mijn grote levensvraag, waar komen we vandaan? Dat blijkt helemaal niet zo interessant, we zijn er. En iedereen doet er toe.   Soms kunnen we deze verbinding even verliezen en is het heel fijn als er mensen zijn die je daarin op dat moment kunnen steunen.